Kategoria

Miejsca

w Lata 30. XX w., Miejsca, Wydarzenia

Aula szkolna – centrum kultury milickiego Reformrealgymnasium

Aula z nowoczesną sceną, przebieralnią dla aktorów i garderobą dla gości była nowością na skalę całego powiatu i zrobiła największe wrażenie na mieszkańcach i uczniach uczestniczących w uroczystości otwarcia Reformrealgymnasium w Miliczu, która odbyła się 18 października 1929 roku. Uroczystość uświetnił popis kabaretowy uczennic i koncert utworów Ludwika van Beethovena.

Hrista Maria Star i Annemarie Hirt, przebrane za stare panny, w popisie kabaretowym.
Fragment części artystycznej podczas inauguracji pracy milickiego gimnazjum.

Za aulą znajdowała się sala muzyczna oddzielona drzwiami wahadłowymi, które w razie czego mogły zostać otwarte. Dzięki temu aula mogła pomieścić od 400 do nawet 600 osób. Odbywały się tutaj nie tylko uroczystości szkolne, uświetniane przez chór szkolny i orkiestrę, ale też koncerty i przedstawienia teatralne dla całego miasta. Gimnazjum miało też duchowe i kulturalne znaczenie dla całego okręgu milickiego.

W milickim gimnazjum pielęgnowano muzykę chóralną – wszystkie uroczystości szkolne były uświetniane występami szkolnego chóru. Chór w lutym 1934 roku wziął udział w przedstawieniu Niemieckie requiem w kościele Łaski, a pod przewodnictwem nauczyciela muzyki, pana Kwiatka, wystawił w auli szkolnej oratorium Pory roku Haydna. Pan Blume wystawi zaś w szkole operę Towarzysz podróży, na premierę której z Berlina przybył sam kompozytor i krytyk muzyczny Moster.

Scena z opery szkolnej pt. Towarzysz podróży.

Ważną rolę w życiu kulturalnym szkoły odgrywał też teatr szkolny. Jesienią 1933 roku wystawił on Sen nocy letniej Shakespeare’a – nie tylko w Miliczu, ale również w Żmigrodzie i Trzebnicy. Wszystkie kostiumy i dekoracje zostały przygotowane przez uczniów.

Scena ze Snu nocy letniej Shakespeare’a.
Uczniowie wystawiają sztukę Przygoda w Tonkin (lata 30. XX w.).

W szkole działała też orkiestra, a właściwie zespół muzyki kameralnej wspomagany przez samych nauczycieli. W sprawozdaniu z roku szkolnego 1934/35 wymieniani są: nauczyciel Blume (fortepian), dyrektor Mangold (wiolonczela), S. Wickelman i H. Muecke (skrzypce). Grano dzieła klasyków wiedeńskich i Złotą sonatę Purcella.

Orkiestra szkolna – rok 1932/33.
w Lata 30. XX w., Miejsca

Pracownia techniczna i własne kajaki

Na zajęciach z fizyki, chemii i biologii do przeprowadzenia doświadczeń wykorzystywane były odpowiednie sale. Ich dopełnieniem była pracownia techniczna. W piwnicy przewidziane zostało pomieszczenie do prac w drewnie i metalu. Szkoła zapewniała więc wiele kierunków kształcenia i możliwości doskonalenia się.

Jeden z uczniów podczas dobrowolnych zajęć pozalekcyjnych w stolarni.

To tu, pod okiem specjalistów, na dobrowolnych zajęciach uczniowie milickiego gimnazjum zbudowali trzy kajaki, z których korzystała społeczność szkolna. Utworzyło się kółko kajakarskie, które cieszyło się ogromną popularnością. W planach szkoły było uprawianie sportów wodnych, niestety wojna zniweczyła te marzenia.

w Lata 20. XX w., Miejsca, Wydarzenia

Gabinety nauk przyrodniczych w milickim Reformrealgymnasium

Położenie i wyposażenie gabinetów nauk przyrodniczych najdobitniej ilustrowały działania pedagogiczne mające na celu promowanie samodzielności uczniów i zachęcanie ich do własnych obserwacji. Oto jak opisał je jeden z ówczesnych nauczycieli – dr Jaschke.

Gabinet fizyczny

Gabinet fizyczny był urządzony na pierwszym piętrze po stronie wschodniej. Były w nim rzędy ławek z podnoszonymi krzesłami. Do trzymetrowego stołu do doświadczeń doprowadzone były: woda, gaz oraz prąd stały i zmienny. Sala miała też zaplecze – warsztat z tokarką, wiertłami i imadłami. Sala ćwiczeń wyposażona była oprócz stołu głównego w osiem na stałe wbudowanych stołów do ćwiczeń dla uczniów, również z doprowadzonymi: wodą, gazem i prądem. Szafy przeznaczone były na przechowywanie aparatury.

Gabinet chemiczny

Na drugim piętrze umieszczono gabinet chemiczny. Sala wykładowa była zarazem salą do ćwiczeń. Na trzech szerokich stopniach (poziomach) wbudowano osiem stołów do ćwiczeń. Do stołów podłączono gaz, wodę i prąd stały. Dla nauczyciela wbudowano czterometrowy stół ze wszystkimi podłączeniami. Meblościanka o długości 6,5 metra, zaplecze i pomieszczenia ze zbiorami uzupełniały salę chemiczną. Każdy uczeń miał przy swoim stanowisku miejsce do doświadczeń z najczęściej używanymi kwasami i zasadami., palnik Bunsena, statywy i probówki.

Gabinet biologiczny

Sala lekcyjna i sala ćwiczeń stanowiły jedną całość. Uczniowie mieli do dyspozycji ruchome stoły, a nauczyciel – stół do eksperymentów na podium. W znajdującym się obok pomieszczeniu do ćwiczeń znajdowały się stoły pod akwaria, terraria oraz skrzynki z roślinami, ale również szafy ze zbiorami. Na uwagę zasługuje bogate wyposażenie w mikroskopy. Wypchane zwierzęta, szczególnie ptaki drapieżne (np. orzeł i sokół wędrowny) pomagały ukazać świat zwierzęcy.

Gabinet biologiczny i kolekcja wypchanych ptaków.

Pod kierunkiem dr Metzlera odbywały się wycieczki, które umożliwiały poznanie życia zwierząt i roślin. Uczniowie pomagali obrączkować ptaki wodne, bociany i liczne mewy. W przypadku wielu gatunków ptaków naszkicowano drogi ich wędrówek. Grupy ochotników spotykały się popołudniami na ćwiczenia z preparowania.

Gabinet geograficzny z salą prehistoryczną

Na najwyższym piętrze szkoły znajdował się gabinet geograficzny , wyposażony w projektor i system zaciemniający pomieszczenie. Kolekcja przezroczy była ciągle uzupełniana i rozszerzana. Na zapleczu znajdował się zbiór map i plansz oraz globus. Duża skrzynia z piaskiem umożliwiała zobrazowanie procesów zachodzących w naturze.

Z wieży szkolnej roztaczał się widok na Dolinę Baryczy – uczniowie mogli sobie uzmysłowić, że są tylko ziarnkiem piasku we wszechświecie. Wieczorami za pomocą szkolnego teleskopu i pod okiem dra Metzlera można było oglądać niebo i rozpoznawać gwiazdozbiory.

Przy sali geograficznej mieści się pokaźny zbiór znalezisk prehistorycznych, zebranych i skatalogowanych przez dra Metzlera. W wielkich witrynach znajdowało się ponad 50 urn i ołowianych naczyń oraz dwa kamienie z epoki brązu oraz mnóstwo krzemieni i kamiennych siekier z epoki kamiennej. Zbiory uzupełniały liczne przezrocza z wykopalisk. Przy wykopaliskach udzielali się również zainteresowani uczniowie, a jedno z pytań maturalnych brzmiało: Znaczenie znalezisk prehistorycznych z uwzględnieniem powiatu milickiego i jego byłych mieszkańców.

Źródło: Publikacja Na pamiątkę 70-lecia położenia kamienia węgielnego pod budynek Realnego Gimnazjum Reformowanego powiatu milickiego
w dniu 28 czerwca 1928 r. Do 1945 r. Szkoła Prowincji Wschodnich
w Miliczu, obecnie I Liceum Ogólnokształcące w Miliczu
. Milicz 1998 r.

w Lata 20. XX w., Miejsca, Wydarzenia

Sale lekcyjne i biblioteka w milickim Reformrealgymnasium

Oddane do użytku lokalnej społeczności w 18 października 1929 Reformrealgymnasium w Miliczu było jednym z najbardziej znaczących budynków powiatu milicko-żmigrodzkiego i zarazem największym budynkiem szkolnym w okolicy. Wszystkie pomieszczenia i ich wyposażenia odpowiadały założeniom nowoczesnej pedagogiki.

Gabinet dyrektora Reformrealgymnasium w Miliczu.

Zarówno klasy, pokój nauczycielski, jak i gabinet dyrektora oraz sekretariat były położone przy szerokich korytarzach, które zimą służyły uczniom podczas przerw międzylekcyjnych. Pomieszczenia dla klas młodszych wyposażone były w ławki z podwójnymi miejscami siedzącymi. Dla starszych uczniów przewidziane były ławki z krzesłami. Pulpit nauczyciela znajdował się na podwyższeniu, szafy i tablica odpowiadały ówczesnej praktyce nauczania. Sale lekcyjne ozdabiały obrazy – ważne dla edukacji kulturalnej dzieła sztuki, m.in. Na moście Van Gogha czy Ifigenia w Taurydzie Feuerbacha. Biblioteka szkolna obejmowała dział dla nauczycieli, zawierający nie tylko wprowadzające w przedmiot podręczniki, ale także prace z zakresu metodyki, pedagogiki, psychologii i filozofii. Dział dla uczniów zawierał wiele książek podręcznych, pomocnych w dalszym kształceniu. Ponieważ opłaty za korzystanie z biblioteki były niewielkie, książki mogły być wypożyczane na cały rok szkolny, a uczniowie chętnie z nich korzystali.

w Miejsca

Gabinet chemiczny

Gabinet chemiczny przez lata był jednym z najczęściej wspominanych miejsc w Zielonej Szkole.

Swoje bogate wyposażenie zawdzięcza czasom przedwojennym. Po wojnie chemii uczył dyrektor Witold Krzyworączka, a po nim wieloletnim gospodarzem tego miejsca został Maksymilian Hanysz. To przed tym gabinetem uczniowie spędzali przerwy w nieopisanej trwodze, wykorzystując każdą minutę na cenne powtórki. Schemat lekcji był zawsze ten sam: najpierw wykładany był nowy materiał, wzbogacony niekiedy ciekawym doświadczeniem. Profesor skrupulatnie dyktował notatkę do zeszytu, a reakcje chemiczne zapisywał na tablicy.

W miarę przebiegu lekcji nerwowość rosła, niektórzy ukradkiem zaglądali do notatek z poprzednich lekcji, jakby łudząc się, że wygrają tę nierówną walkę dzięki pamięci krótkotrwałej. W końcu nadchodził moment, gdy wskazówka zegara bacznie obserwowanego przez uczniów zbliżała się do końca lekcji – zostawało magiczne dziesięć minut, które profesor zawsze przeznaczał na pytanie. Dziesięć najdłuższych minut w życiu każdego licealisty. W tym czasie pan Hanysz potrafił przepytać sześciu, a niekiedy nawet dziewięciu śmiałków! Dwóch rozwiązywało zadania na tablicy, losując karteczki z zadaniami z magicznej koperty, która pamiętali pewnie jeszcze ich rodzice, a jeden odpowiadał ustnie. Jeśli uczeń nie był w stanie wydusić z siebie ani słowa, wracał do ławki z pałą, a jego miejsce zajmował następny. Grozę owych dziesięciu minut przerywał dopiero dzwonek. Zachęcamy do obejrzenia galerii zdjęć autorstwa Łukasza Gościniaka.

Obecnie gospodarzem tego miejsca jest prof. Marek Ziarko, lubiany przez uczniów za swoje poczucie humoru i ciekawe wykłady. Zapraszamy do wirtualnych odwiedzin.